Oké, ik ga het nog een keertje zeggen. En ik hoop voor het laatst. Uiteraard is dit mijn versie van de werkelijkheid. Hoeft dus niet de jouwe te zijn. Toch hoop ik dat je even de tijd neemt. En de woorden tot je laat doordringen. En dan je eigen hoofd en hart gebruikt om tot jouw versie van de werkelijkheid te komen.

Ik besef goed dat ik niet schrijf voor al die mensen die het spel (als ik dat zo oneerbiedig mag zeggen) al langer doorzien. Mijn woorden zijn gericht aan diegenen die denken dat we nog steeds in een gezondheidscrisis zitten. En dat we straks, als het vaccin er is, weer terug kunnen naar ons oude, vertrouwde “normaal.” Alsof iemand in zijn vingers knipt en op een magische manier de wurgslang om onze nek doet oplossen in het niets.

Oké, even een korte recapitulatie…

Toen het virus opstak in het Westen was het beleid gericht om de ziekenhuizen en Ic’s niet vol te laten lopen. We hielden afstand, zorgden goed voor onze hygiene, bleven zoveel mogelijk thuis, en deden alles wat de overheid van ons vroeg. Het was namelijk hartstikke logisch. “Flatten the curve” was voor iedereen (nou, bijna iedereen dan) te begrijpen. Voor mij wel in ieder geval…

Nadat de curve was afgevlakt en de ziekenhuizen en Ic’s leger en leger werden, verschoof ineens de focus naar het op nul krijgen van de opnames, Ic patiënten, en sterftegevallen. “Crush the curve” werd het, niet uitgesproken doch wel uitgevoerde, nieuwe beleid.

Nadat zelfs dat bereikt was, werden de bakens wederom verzet. We gingen onze focus uitsluitend richten op de “positief” geteste mensen. Zelfs onze R0” (Reproductiefactor) werd daar ineens op gebaseerd. De andere getallen waren namelijk allemaal vrijwel nul, dus daar viel niets meer aan te tellen. “Kill the curve” was geboren.

Nu we in een situatie zitten dat door het toegenomen aantal testen, ook het aantal “positieven” logischerwijs is toegenomen, begint de paniek weer toe te slaan. We worden aangesproken op ons onverantwoordelijke gedrag, en vooral de jeugd moet het deze keer ontzien. De roep om mondkapjes wordt steeds groter, gevoed door de landen om ons heen waar deze al onderdeel zijn van het nieuwe, normale, straatbeeld. In Duitsland bijvoorbeeld zijn in de deelstaat Noordrijn-Westfalen de scholen weer begonnen, en is het dragen van een masker verplicht gesteld. Dit terwijl het volstrekt evident is dat onze jeugd geen enkel probleem heeft met de afweer tegen “C.” En hiermee dus een mooie bescherming kan worden opgebouwd tegen degenen die meer kwetsbaar zijn. Niet logisch dus…

Als we het dan toch over onze kinderen hebben, neem ik aan dat de meesten van jullie dat filmpje gezien hebben op “School TV” waarin onze jeugd op een werkelijk misselijkmakende manier wordt geïndoctrineerd over het belang van onze 1.5 meter samenleving. De niet al te subtiele boodschap luidt “als je houdt van de ander, dan houd je 1.5 meter afstand.” Daarop voortbordurend is mij ook ter ore gekomen dat in het nieuwe lesmateriaal ook het ‘Nieuwe Abnormaal” al is verweven. En ook schijnen daarin zaken als Artificial Intelligence en het gebruik van chiptechnologie in het lichaam te worden meegenomen. Ik weet niet hoe jullie daarover denken, maar ik vind dat zorgwekkend. Heel zorgwekkend…

Even terugkerend naar de situatie van vandaag de dag. Onze overheid (en vrijwel de gehele wereld, geleid daarbij door de WHO) heeft vanaf het begin geroepen dat het vaccin de ultieme ‘Game Changer” zal zijn. Pas dan kunnen we weer terug naar ons vertrouwde leventje, met alle vrijheden die we hadden. En ook al hebben we inmiddels vele effectieve behandelmethoden welke door vele artsen worden onderschreven, vanaf de preventie, de eerste lijn hulp, tot en met de ernstig zieke patiënt op de IC, het vaccin zal en moet er doorheen worden gepusht. Het is “The Only Way Out,” zo wordt ons voorgehouden. Maar helaas, ook deze belofte door de overheid zal niet worden nagekomen. En wel hierom…

Ook al is er een vaccin (en dat komt er gegarandeerd gezien de enorme financiële belangen die hiermee gemoeid zijn), het zal nooit 100% werken voor iedereen. Dat kan zelfs onze vertrouwde griepspuit niet eens bewerkstelligen. En ook al worden we straks gedwongen om het allemaal te gebruiken (niet middels een wet, maar gewoon door het onmogelijk te maken om nog een normaal leventje te hebben als je het niet neemt), dan nog zullen de dagelijkse “cases” waar we mee worden gebombardeerd, blijven. Zeker in het griepseizoen gaan die aantallen weer omhoog. Dat gebeurt namelijk elk jaar zo…

Kortom, we zitten dan nog steeds met dezelfde situatie als nu. In het gunstigste geval zijn de ziekenhuizen leeg, zijn er geen of nauwelijks sterftegevallen, maar houden we wel de “positieve gevallen.” En dat is kennelijk al genoeg reden tot paniek. Kijk maar naar wat er nu aan de hand is, waarbij de media toch wel een heel dubieuze rol speelt. De 1.5 meter maatschappij blijft dan in tact. We komen er op deze manier dus nooit vanaf…

Ik hoop, dat als je dit leest, je mij niet gelijk weg zet als een doemdenker. Of nog erger, een complot-denker. Dat ben ik namelijk niet. Nooit geweest ook. Ik beschrijf gewoon wat er al is gebeurd. En gebruik dan mijn boerenverstand (ja, hulde aan onze boeren!) om te zien wat er nog staat te gebeuren. Een scenario van een maatschappij waarin we allemaal op afstand worden gehouden, monddood zijn, in beperkte sociale bubbels leven, en elkaar als een potentiële bedreiging zien voor onze gezondheid.

Is dit nog steeds de ver van mijn bed show? Kijk dan eens naar China. Het land wat als voorbeeld werd gesteld door de WHO voor hun rigoureuze aanpak. Een land waar wij tot voor kort een afkeer van hadden als het ging om mensenrechten en het gebrek aan vrijheid voor het individu. Een samenleving waar wij nu hard naar op weg zijn…

Denk hier eens over na. Kijk eens of wat ik beschrijf niet op zijn minst een kern van waarheid in zich draagt. En beslis dan voor jezelf of dat de wereld is waarin je wilt leven. Die je wilt achterlaten voor je kinderen. En als je antwoord NEE is, laten we dan stoppen met het nog langer gehoorzamen van wat er van ons wordt gevraagd. Als wij massaal NEE gaan zeggen, is het “Game Over.” Het volk is namelijk altijd krachtiger dan die paar die aan de macht zijn…

Deze ellende gaat niet over door ons hoofd in het zand te steken. En dan maar hopen dat het ooit weer beter wordt. We zullen moedig moeten zijn. En onze ogen openen voor wat er voor de deur staat. En dan er iets aan gaan doen. Samen. Voordat het echt te laat is…

 

Angelo Meijers, 5 aug. 2020