Wie hoog vliegt moet een sterk landingsgestel hebben, anders crasht ie. Deze waarheid geldt niet alleen in de materiële wereld, maar ook in het spirituele. In ‘hogere sferen’ geraken is prachtig, maar als je voetjes niet stevig in de aarde verankerd zijn, raak je los van de realiteit. En dat kan zorgen voor een harde landing, als de zwaartekracht van het leven je naar beneden duwt. Daarom weer even een momentje waarin we wat afzakken naar de aardse realiteit van vandaag de dag. Doch wees gerust, op het einde stijgen we weer samen op…

HET EXPERIMENT

Stel ik wil iets wat jij nu hebt. En ik weet dat jij dit nooit vrijwillig aan mij zult geven. Laten we zeggen dat het jouw bedrijf is. Hoe ga ik dan te werk? Eerst moet ik een probleem creëren. Iets wat jouw wereld omvergooit. Of, in ieder geval, iets waarvan je denkt dat het dat zal doen. Ik moet jou dus zover krijgen dat je gaat geloven dat je bedrijf in levensgevaar is. Dat kan ik doen (stel even dat ik daartoe de macht zou hebben) door via alle beschikbare media continue berichten de wereld in te slingeren dat er een gigantische economische crisis aan zit te komen, welke zijn weerga niet kent. Als gevolg van deze paniekberichten en de doemscenario’s die door erkende autoriteiten worden geuit, stort het vertrouwen van investeerders, van consumenten, van beleggers volledig in. Gevolg is dat de beurs crasht, de banken allerlei noodmaatregelen in paniek nemen, en alle overheden moord en brand schreeuwen.

Het is goed om je bewust te zijn dat er feitelijk natuurlijk nog niets is gebeurd. Alleen door bepaalde informatie massaal de wereld in te slingeren, zijn alle systemen op tilt gegaan. Uiteraard worden jouw eigen klanten erg angstig, en binnen enkele weken verdampt de waarde van je bedrijf. Let wel, je doet nog steeds dezelfde dingen, je personeel is hetzelfde, je producten zijn dezelfde. Alleen de wereld om je heen is veranderd, simpelweg doordat “het verhaal” is veranderd.

Nu is mijn moment aangebroken. Ik kom langs en bied je een uitweg aan. Ik ben bereid je bedrijf over te nemen, uiteraard voor slechts een schijntje van de waarde die het had voordat “de ellende” uitbrak. Uiteraard loop je eerst boos weg van de onderhandelingstafel, mij allerlei dingen verwijtend, dat ik geen idee heb hoeveel je in je bedrijf hebt geïnvesteerd, hoezeer je klanten je waarderen, et cetera. Edoch wanneer de omzet in de komende weken bijna compleet droogloopt omdat je klanten massaal het vertrouwen in hun economische realiteit hebben verloren, kom je toch maar terug. Op hangende pootjes teken je het contract. Ziedaar de uitkomst die ik vanaf het begin af aan wilde bereiken…

En alles wat nodig was, was slechts een perceptie van een probleem te creëren, vervolgens de reactie af te wachten die ik al vooraf kon uittekenen, en tenslotte een oplossing te bieden om jou om uit de impasse te halen. Zodat je er in ieder geval nog iets aan zou overhouden. Terwijl je in feite natuurlijk alles bent kwijtgeraakt waar je je hele leven voor hebt gewerkt…

DE DANS DER PSYCHOLOGIE

Er zijn dus drie fasen te onderkennen:

1. Genereer een PROBLEEM. Hierbij geldt dat alleen de perceptie van een probleem dus al voldoende is.
2. Anticipeer op de REACTIE die gaat komen. Doordat jij het probleem en de oplossing al voorzien hebt, is deze reactie dus prima in te schatten.
3. Kom met de enig mogelijke OPLOSSING. Wat dus in feite gewoon de invulling is van wat jij precies al wilde vanaf het begin.

ZOU HET NU KUNNEN…

Nu gaat ik deze psychologische dans even verschuiven naar een ander toneel. De wereld van vandaag. En dan ga ik weer even in gedachten naar een volgende experiment. En vraag ik me af of het zou kunnen dat…

… men een probleem creëert in de vorm van een virus dat elk jaar terugkeert (let wel, ik zeg dus niet dat het virus is gecreëerd door de mens)

… men de media gebruikt om dit probleem op te blazen tot een wereldwijde bedreiging, een Pandemie

… men al vooraf wist dat de reactie zou zijn een nagenoeg complete “Lock down” waardoor alle seinen in de wereld op rood gingen

… men de inperking van onze vrijheden verkoopt als zijnde noodzakelijk voor onze gezondheid, voor het voortbestaan van ons allemaal

… dat men de oplossing voor dit probleem al veel eerder heeft bedacht, namelijk een vaccin wat iedereen moet innemen. En niet slechts een keer.

… dat dit vaccin een toegangspoort wordt tot ieders lichaam om een minuscuul klein stukje nanotechnologie te kunnen activeren

… dat men middels deze toegangspoort iedereen kan aansluiten op een wereldwijd “AI” netwerk dat inmiddels al helemaal is voorbereid

… en dat men middels dit geavanceerd technologisch netwerk ons denken, ons gedrag, en zelfs ons bewustzijn kan monitoren

… zodat men de complete wereldbevolking kan aansturen en reguleren vanuit een centrale “controle-room.”

Let wel, dit zijn vragen die ik me stel. Geen vaststaande feiten. Dus ga nou niet denken dat ik verdwaald ben in een of andere donkere “complot-kamer.” Want ik zeg dus heel duidelijk: IK WEET HET NIET.

Maar ik denk dat het geen kwaad kan om af en toe eens voorbij je eigen geloof, of ongeloof, te kijken. En te dagdromen over iets wat je zelf misschien niet voor mogelijk houdt. En om te zien of er toch niet signalen zijn die mogelijk duiden op enige realiteitszin van zo’n hypothese. Naar mijn idee is het namelijk beter om je mentaal voor te bereiden op iets wat zou kunnen gebeuren, dan dat je uitsluitend vaart op blind vertrouwen dat alles wel op zijn pootjes terecht zal komen. En als je middels zo’n mentale oefening komt tot een bepaalt plaatje, met een heel sinister einddoel, dan kun je beter zien welke steentjes allemaal op dat pad al liggen. En dat wat je anders als puur “toeval” of “geluk” zou wegwuiven, in werkelijkheid een schakeltje is in een minutieus georkestreerde agenda.

En als je het plaatje niet ziet, of niet wilt zien, dan heb je dus geen idee wat er gaande is. Net zoals “mijn zakenvriend” niet doorzag wat ik vanaf het begin af aan van plan was. En dus klakkeloos meeging met het hele spel. En mijn uitgereikte hand uiteindelijk aannam omdat hij dacht dat ik hem alleen maar voor de ondergang wilde behoeden. Stel nu dat hij vrij snel door had wat mijn werkelijke intenties waren? Dan had hij niet zijn hele hebben en houwen aan mij overgedragen. Had hij gevochten voor zijn bedrijf en proberen de storm te doorstaan, kost wat kost. En had hij uiteindelijk het vertrouwen van zijn klanten weer teruggewonnen. Althans die kans was zeer aanzienlijk geweest.

WAT NU TE DOEN…

De leugen houdt op te bestaan zodra de waarheid ten tonele verschijnt. Net als dat de duisternis ophoudt te bestaan zodra het licht zijn gezicht laat zien. Alleen moet je de leugen wel doorzien, anders lijkt het echt waar te zijn. En omdat het deze dagen niet de tanks zijn die ons land binnen rijden, doch dit gebeurt middels een informatie-invasie van de media, is de waarheid niet zo zichtbaar voor velen. En de leugen dus niet zo evident.

Oké, we zullen dus iets moeten doen. We kunnen dit niet zomaar laten gebeuren. We moeten vechten. Maar weertegen?

De staat … Weinig kans.

De media … Weinig kans.

De autoriteiten … Weinig kans.

Ja, waar dan tegen?

Vechten tegen iets of iemand zal mijns inziens niet de verlossing brengen. De weerstand zal het huidige macht-systeem alleen maar versterken. Ook het zoeken naar die ene verlosser, die charismatische leider die ons naar het beloofde land zal brengen, lijkt mij niet de beste weg. In plaats daarvan kunnen we ons laten leiden door de geest van liefde, van waarheid, van verbinding. We kunnen ons verenigen met mensen die dezelfde idealen hebben, dezelfde dromen, dezelfde kernwaarden in het leven. Dan kunnen we als EENHEID een blok vormen.

En dan zijn we ongelofelijk sterk. En dan zullen verschillende mensen op verschillende momenten het voortouw nemen. Soms treden onze strijders op de voorgrond. Een andere keer zijn het onze slim manoeuvrerende denktanks die ons bij de hand nemen. En een andere keer lijkt er misschien niets te gebeuren, maar zijn onze stille krachten het voorbereidende werk aan het verrichten. Wie het ook doen, allen zijn verenigd door die ene droom. Die ene visie. Die ene missie…

Het is tijd dat we ons leven weer in onze eigen handen pakken. Daar waar het ook thuis hoort. Hoe we de verandering gestalte moeten geven, dat zal de tijd ons leren. Vele hindernissen zullen ongetwijfeld komen. Vele belemmeringen zullen worden opgeworpen. Veel angst en chaos zal er worden gecreëerd door hen die niet willen dat we ons verenigen. De “oude macht” zal immers niet zonder slag en stoot van zijn troon afstappen.

Daarom moeten we moedig zijn. En niet afwijken van onze koers. Onder geen beding. Geen compromissen sluiten als het gaat om onze vrijheid. Onze menselijkheid. Onze verbinding met elkaar. We gaan deze strijd aan. Zonder geweld, maar wel vastberaden. Gebruik makend van ons verstand. Verbonden in ons hart. En geïnspireerd vanuit onze ziel.

SAMEN gaat het lukken. We crashen niet. Doch stijgen tot ongekende hoogte…

Angelo,  9 aug. 2020