Gisteren werd ik onaangenaam verrast door een video die mij werd toegestuurd door een van mijn trouwe volgers op Facebook. Ja, ja, “my tribe” voorziet mij dagelijks van aardig wat informatie die ik nodig heb om een beetje “up to date” te blijven ten aanzien van de meest recente ontwikkelingen in ons kikkerlandje.
Nadat ik eerst nog vrij naïef dacht een grappig kinderfilmpje te gaan bekijken, begon na zo’n 10 seconden mijn maag de eerste omtrekkende bewegingen te maken. Na 20 seconden bemerkte ik dat mijn hartslag een vreemde onregelmatigheid vertoonde. En na 30 seconden voelde ik dat mijn bloed het absolute kookpunt naderde.
Toen het swingende refrein zijn einde had bereikt, was het voor mij “GAME OVER.” Om jullie de lijdensweg te besparen wil ik de woorden van het refrein wel even herhalen. Nou, hier komt ie dan.
“Als je van elkaar houdt, hou dan een beetje afstand. Als je van elkaar houdt, hou dan een beetje afstand. Anderhalve meter.” Gecombineerd met het misselijk makende beeld van die paar schaapachtige, uh … sorry, onschuldig lachende volwassenen en kinderen, werd het mij toch even te veel…
MIJN HEMEL!!
Waar zijn we mee bezig met zijn allen…
In wat voor wereld zijn we beland…
Welke toekomst willen we achterlaten…
Nee, welk HEDEN…!!
Dit filmpje op “School TV” is kennelijk bedoeld om onze kinderen het nieuwe normaal uit te leggen. Op een speelse, grappige, manier. Nou, mijn antwoord hierop is: INPAKKEN … EN WEGWEZEN!!
En neem al die “influencers”, die jullie op onze jeugd afsturen middels hun sociale media “reach,” ook maar meteen mee. Tezamen met al die bekende Nederlanders en “knuffeldieren,” die zich op een schandelijke manier voor het ruim betaalde karretje laten spannen.
Wij bepalen nog altijd ZELF hoe we onze kinderen opvoeden. Daar hebben we jullie angst-propaganda niet voor nodig. Dat kunnen we missen als kiespijn. Wij willen een boodschap van liefde overdragen. Wij willen dat ze weten dat knuffelen even belangrijk is dan het leren van wiskundige modellen. En wij willen dat ze voelen dat het safe is om dicht bij elkaar te zijn, om elkaar vast te pakken.
We weten inmiddels dat kinderen geen enkele last hebben van “C” en ook zijn er (althans bij mijn weten) geen gevallen bekend waarbij er “iets” is overgedragen aan ouderen. Op school is het dus veilig. Is afstand houden niet nodig. Zijn mondkapjes niet nodig. En hoeven leraren niet bang te zijn dat ze worden besmet. Of dat ze hun studenten ziek maken.
Kinderen zijn een onmisbare schakel in het verkrijgen van groepsimmuniteit. En vormen dus zo een mooie gordel van bescherming voor hun opa’s en oma’s. Niet handig als je deze cirkel gaat doorbreken. Toch? Zelfs gevaarlijk…
Vandaar dit vrijblijvend, doch dringend, advies voor de heren en dames beleidsmakers…
In plaats van dit soort stupide filmpjes te maken, zou het beter zijn om de focus te verleggen naar iets dat daadwerkelijk gaat bijdragen aan het welzijn van onze kinderen. Van iedereen eigenlijk. Namelijk, hoe kunnen we meer bewust worden van ons eigen systeem, en op welke wijze kunnen we dit dan verder versterken.
In plaats van een geheugentraining door onze kinderen nutteloze feitjes te laten onthouden die Misses Google met 1 muisklik naar voren kan toveren, zou het beter zijn om inzicht te geven in ons eigen immuunsysteem. De verschillende lagen daarin – jawel, antistoffen zijn niet de enigste verdedigingslinie -, en de wonderbaarlijke wijze waarop het ons beschermt.
De fantastische elasticiteit en capaciteit van het verstand, onze hersenen. De eenheid tussen de geest en het lichaam, en hoe beiden op elkaar inwerken. De verschillende manieren waarop onze levensstijl, ons voedsel, ja zelfs onze gedachten en gevoelens, elke cel in ons lichaam beïnvloeden. Ja, zelfs de expressie van onze genen…
Het is toch heel simpel…
Als je een nieuw product koopt, lees je toch ook eerst de handleiding door. Daar ga je toch ook niet jaren mee wachten… Waarom leren we onze kinderen dan niet de kennis over hun eigen systeem op een zo vroeg mogelijke leeftijd? Waarom moeten ze eerst door een psychische crisis heen en meerder emotionele “breakdowns” hebben, voordat ze het pad op gaan van zelfkennis en zelfontwikkeling? En er dan ook nog flink voor moeten betalen. Dat is toch niet logisch…
Het zou ons op alle vlakken vooruithelpen. Gelukkige mensen functioneren immers beter. Leveren een hogere bijdrage aan het maatschappelijk en economisch proces. Zijn minder vaak ziek, waardoor ziekenhuizen niet overbelast raken. Hoeven minder pillen te kopen en dure therapieën te volgen, hetgeen onze portemonnee ook ten goede komt. Komen nauwelijks in aanraking met politie en justitie, waardoor minder blauw op straat en op kantoor nodig is. En zijn beter beschermd tegen welk virus dan ook, waardoor je nooit meer de boel op slot hoeft te gooien. Of op een vaccin te wachten waar alleen Big Pharma echt vrolijk van wordt…
HOE MOEILIJK KAN HET ZIJN!!
Vroeg geleerd is oud gedaan…
Preventie is beter dan genezen…
En liefde is beter dan angst…
Nog vragen? Iemand…
ps: Het filmpje is natuurlijk best confronterend. Althans ik vind het walgelijk. Maar ik hoop dat jullie ook zien het positieve alternatief dat ik beschrijf. Een verandering in ons educatie-systeem wat meer gericht is op zelfkennis, bewustzijn, en verhoging van het welzijn van de mens. En daar zouden we onze energie en kracht op moeten richten. Ik wil mijn ogen niet sluiten voor de duisternis, maar wil deze altijd transformeren naar het licht.
30 juli 2020, Angelo Meijers
