Soms kan een heftige gebeurtenis ons meeslepen naar een heel donkere plek in de spelonken van onze ziel. De uitrol van het virus, en de ongeëvenaarde angst die daarmee over de wereld is uitgestrooid. De draconische inperking van onze vrijheid, en het sociale en emotionele isolement waarin velen zijn terechtgekomen. En de tsunami aan verdeeldheid, aan geweld, aan chaos, waardoor we soms letterlijk in een oorlogssituatie zijn beland. Kijk maar eens goed om je heen…

Een zo’n gebeurtenis was de dood, of laten we maar gewoon zeggen, de moord van een blanke politieman op een donkere man in de VS. Het was schokkend. En het riep heel veel emoties op. Onbegrip … boosheid … zelfs haat. En ik ga absoluut niet goedpraten wat daar gebeurd is. Ik vond het vreselijk. Ook die andere politiemannen die gewoon toekeken, en niks deden. Dat was misschien wel net zo erg.

Maar, is het dan juist om te zeggen dat alle blanke politieagenten racisten zijn? En moeten alle politieafdelingen dan zo maar worden ontmanteld? En als ik dan niet mee loop met een BLM demonstratie, en niet op de knieën ga, maakt dat mij dan ook een racist … een asociale? Sommige mensen willen het me doen geloven. De media ook. En met hen vele politici. Waarom…

Omdat het goed verkoopt! En omdat het een bepaalde agenda dient…

Het lijkt er sterk op dat men dit soort gebeurtenissen aangrijpt om nog meer verdeeldheid onder de mensen te zaaien. Nog meer angst en chaos. Het leidt de aandacht af van waar het werkelijk om gaat. En wat is dat? Nou, op de eerste plaats natuurlijk Big Pharma die ontzaglijk veel geld gaan verdienen aan een vaccin dat, als het aan hen ligt, aan iedereen moet worden toegediend. Met de nadruk op “MOET.” Daarnaast, en dat baart mij eigenlijk nog meer zorgen, wijzen steeds meer signalen op een ordinaire machtsgreep door de politieke leiders ten koste van het volk. Een totale controle over het lichaam en de geest van het individu. Desnoods achter de voordeur … en met dwang…

Het is beter als we onze ogen daar niet voor sluiten. Want de trein dendert door, of we nu toekijken of niet. Niemand wil toch in de schoenen staan van die agenten die op straat toekeken hoe hun collega een medemens letterlijk de adem benam? Nou, volgens mij is dat precies wat er nu aan de hand is. Collectief wordt ons de levensadem afgeknepen. En toekijken, of zelfs in ontkenning wegkijken, is dan even erg als de daad zelf…

Dus, als we nu zien dat onze vrijheden steeds verder worden ingeperkt, terwijl er feitelijk qua gezondheidssituatie (vrijwel) niets aan de hand is, hoe kan het dan dat we het nog niet zien? Mijns inziens omdat velen nog steeds de media en de politieke leiders geloven die ons, en dat mogen we toch nu wel zo stellen, niet het volledige en ware verhaal vertellen. En die ons middels een ongekende propaganda machine van angst hebben gehersenspoeld, daarbij vakkundig geassisteerd door de media die elk kritisch geluid gewoon weg censureren.

Een stuitend staaltje hiervan is de PCR test waarop alle maatregelen nu zijn gebaseerd. Deze test blijkt niet geschikt te zijn om vast te stellen of iemand daadwerkelijk een actief virus met zich meedraagt, en daarmee dus besmettelijk zou kunnen zijn voor een ander. Alle onafhankelijke medici die naar buiten durven te treden, beamen dit. Zelfs het hoofd van de Ic’s, Diederik Gommers, heeft het klaarblijkelijk nu beaamt.

Het heeft er dus alle schijn van dat we collectief bij de neus worden genomen. En de vrijwel lege ziekenhuizen en Ic’s helpen ook niet echt om die schijn te doen verdwijnen. Opnieuw zeg ik dus; toekijken, of in ontkenning wegkijken, is even erg als de daad zelf.

Oké, dat gezegd hebbende…

Misschien ben ik naïef, maar ik geloof oprecht in de goedheid van de mens. Dat we allemaal een licht in onze ziel meedragen. Het is soms versluierd, en voor sommigen zelfs niet meer voelbaar. Toch brandt er altijd een lampje, hoe klein ook…

Ook bij de mensen die nu met wat voor agenda dan ook de gehele wereld terroriseren middels angst gekoppeld aan schuld. Een dodelijke, en zeer beproefde combinatie. Immers, als jij niet meedoet, ben jij schuldig als iemand anders ziek wordt, of zelfs doodgaat. Jij bent dan de moordenaar…

Laten we alsjeblieft niet elkaar de schuld geven. Laten we stoppen met die verdeeldheid … met het vechten … met de haat. Laten we elkaar zien voor wie we echt zijn. Broeders en zusters die proberen een stukje geluk te ervaren … en in vrijheid willen leven. En daarvoor hebben we elkaar nodig. In verbinding … in verdraagzaamheid … in vrede…

Het begint altijd bij onszelf. Dus als je mij vertelt dat ik jouw pad moet volgen, omdat jij het bij het rechte eind hebt, laat me dan zien wat je met jezelf hebt gedaan. Niet in woorden. Nee, in je gedrag.

En als ik het goed vind wat ik zie, dan ga ik met je mee. Zonder dat je me hoeft te overtuigen. Zonder dat je in mijn gezicht hoeft te schreeuwen dat jouw leven ertoe doet. Dat weet ik namelijk al. ELK leven doet er namelijk toe!

Ook dat van onze hond…

Angelo Meijers,  14 aug 2020