Nee, Nee… Schrik nou niet van deze titel. Ik weet dat deze woorden beladen kunnen klinken. En dat voor sommigen, of misschien wel velen, ze aan kracht hebben ingeboet. Ja, zelfs, een zekere vorm van afkeer met zich mee kunnen brengen. Daarom wil ik er nu een keertje dieper op ingaan. En met jullie delen hoe deze woorden in mij leven…

Laat ik beginnen met het laatste woord. Wat voor mij persoonlijk het hoogste woord is. JEZUS. De personificatie van het Licht … van Liefde … van Waarheid. Hij die gekomen is om ons te wijzen op wie GOD werkelijk is. Hij had ook kunnen blijven in het vormeloze licht, waar wij allen vandaan komen. Doch hij koos ervoor om af te dalen … naar ons … naar de duisternis ook. Naar hen die hem zouden afwijzen, ja zelfs kruisigen…

Maar zelfs in zijn laatste momenten, waar de doornen des verderfs zijn gemartelde lijf doorkliefden, zelfs daar scheen zijn licht. En kon hij, ondanks alle pijn, zijn hart laten spreken met de onvergetelijke woorden: “Vader, vergeef hen, want zij weten niet wat zij doen.” Hij keek naar beneden waar zijn moeder en Maria Magdalena overmand door verdriet toekeken. Hij keek naar boven waar Zijn Vader vervuld van vreugde hem tot zich nam. Wat een man. Wat een voorbeeld van wie God in Zijn volle glorie is. Wat een bron van inspiratie voor mij … en voor vele anderen … zelfs twee duizend jaar later…

Dat brengt me vanzelf op het volgende … een woord dat ik niet zo vaak gebruik. Een woord dat zo bezoedeld is in de loop der tijden. Een woord dat de gehele mensheid voor altijd zal blijven fascineren. GOD…

In de bijbel staat dat de mens geschapen is naar het beeld en gelijkenis van God. En in onze essentie zijn we dat ook. Ook is het waar dat de mens zijn eigen beeld van God heeft gemaakt. Ook ik. En zoals met elk beeld kan het hooguit een benadering zijn van de echte waarheid die men probeert uit te drukken. Woorden schieten eenvoudig te kort. Zelfs de meest prachtige beelden en schilderingen kunnen de ultieme pracht van het goddelijke niet eens benaderen. Daarom gebruik ik liever een ander woord. Omdat we het allemaal ervaren. Het Leven. Wel met een hoofdletter L…

Het Leven, alsmede de Bron van alle leven. De vorm alsmede het vormeloze. De dans alsmede de danser. En jij en ik zijn een onlosmakelijk onderdeel van die eeuwige dans. Een tijdelijke vorm in het allesomvattende, vormeloze bewustzijn. Een kleine lichtstraal in de leven gevende, kosmische bron van licht. En dat is alles wat ik over God ga zeggen. Woorden schieten eenvoudig te kort … en leiden vaak tot verwarring…

Over het Woord gesproken, de Bijbel. Laat ik even kort wat over mijn religieuze achtergrond vertellen. Ik ben katholiek opgevoed. Mijn vader was zwaar gelovig, opgegroeid tussen de monniken in de abdij Rolduc in Zuid-Limburg, wat nu overigens een prachtig conferentie centrum is. Hij wilde priester worden. Totdat hij mij moeder tegenkwam… en toen was het Game Over. Zij heeft mijn vader altijd gesteund in zijn geloof, alhoewel zij altijd haar eigen waarheid van binnen voelde. En die kwam niet altijd overeen met het Woord. Vooral niet met het Oude Testament…

En zo is het ook bij mij. Als Jezus spreekt, luister ik. Is er iets in me dat zegt: “Dit is waar.” Niet omdat ik het in mijn hoofd heb besloten dat het waar is. Maar omdat in het diepst van mijn hart het als waar voelt. Als JEZUS zegt “IK EN DE VADER ZIJN EEN” dan neem ik dat letterlijk. En dat geldt ook voor jou en mij. Misschien raak ik hier een paar mensen kwijt, maar zo ervaar ik het echt. Het koninkrijk der hemelen is in jou en in mij. Het is de bron van waaruit we komen. Het licht van waaruit we leven. En de waarheid die tot ons spreekt. En als je heel stilletjes wordt van binnen … helemaal stil… dan voel je JEZUS zijn liefde, en hoor je het WOORD van God.

Want staat er niet in de bijbel geschreven… “WEES STIL EN WEET DAT IK GOD BEN…“

En zo is het. En mijn vader… Die is al jaren geleden helemaal in zijn hart geland. En daar heeft hij GOD echt ontmoet. Wat fijn. Zo samen te zijn…

Angelo Meijers,   15 sept. 2020